Loksins, loksins

Svona lítur afraksturinn út.

Getiði hvað?

Segi ekki meir.

Sunnudagur til ...

Var að skila meginefninu í ritgerðinni. Fínpússning á inngangi og lokaorðum bíður morgundagsins - og hvað þá - trúi því ekki að þetta sé að verða búið.

Höldum upp á daginn í leikhúsinu. Hlakka til. Þakka allar hughreystingar síðustu daga og vikur.

Skiladagur nálgast .....

Hallar í miðnætti. Er langt komin með að klára megintextann í ritgerðinni. Fer ekki að sofa fyrr en hann er búinn. Þá er það inngangur og lokaorð á morgun, og smápillerí eins og heimildaskrá, tilvísanir og myndaskrá. - Kominn tími til að koma þessari langloku út úr húsi. Fer að sprengja 10000 orða þakið - svo það er sjálfhætt.

En búið að vera meira veðrið. Þakið sviptist af stórum hluta hlöðunnar í Breiðadal svo eitthvað hefur gengið á fyrir vestan.

Takk fyrir kveðjuna Jóhanna. Við fylgjumst spennt með texta og myndum. Kristrúnu langar að sjá mynd af rúminu hans Gunnars Egils. Eruð þið með rishæðina líka? Stigar eru mjög styrkjandi fyrir stóra sem litla fætur, mundu það! Bið að heilsa feðgunum.

Vetrarferð um kyndilmessu

Um síðustu helgi fórum við að Hreðavatni. Fórum úr bænum á föstudagskvöldi og brunuðum í Borgarfjörðinn í frostið. Það var komið yfir 20 stig þegar við vorum komin á áfangastað. Það hafði ekki verið rutt að húsinu svo við gengum og selfluttum farangurinn síðustu 75 metrana. Það var kalt að koma út úr bílnum en bjargaði að það var svo til logn. Yfir okkur var stjörnubjartur himinn eins og hann gerist fallegur og ég sá meira að segja stjörnuhrap. Við vorum með skauta en gátum ekki notað þá. Það var greinilegt að fyrir þennan frostakafl hafi verið krapi ofan á ísnum á vatninu og frosinn krapi er ekki gott skautasvell en gott gönguland. Við grófum út úr öllum sköflum við húsin og á endanum voru snjóhúsin orðin fjögur. Hið stærsta var svo stórt að við komumst öll fjögur inn í einu og gátum setið þar við kertaljós. Þar sem svo snjólétt hefur verið undanfarin ár höfðu stelpurnar ekki upplifað snjóhús áður - svo það var nú kominn tími til. Myndir úr ferðinni eru komnar í albúm. Sem og nokkrar myndir af vetrarstemningu á Hagamelnum.

Öskudagur

Gekk á ýmsu í morgunsárið, - mikill spenningur og eftirvænting í gangi. Hér er ein norn og köngulóarmaðurinn, að mig minnir.

Úti á leikskóla tóku alls konar furðuverur á móti okkur. Reyndar voru börnin ekki með það á hreinu hvað þau væru - og fóstran sagði mér að þau skiptu oft um hlutverk - búningurinn skipti þau engu máli. Mér sýndist soldáninn í hópnum vera orðinn teiknimyndapersóna. Nú er nornin í bænum á nammiveiðum - syngjandi - takið vel á móti henni rekist þið á hana. Hinn búningur átti að vera handa Rauðhettu en Kristrún tók það hlutverk ekki í mál - enda stórhættulegt.

Sprengidagur

Sit úti í hlöðu þennan hátíðisdag. Var reyndar að snæða rétt dagsins í mötuneytinu. Var matreiddur eins og í leikskólaeldhúsi - smátt brytjað útí súpuna. En annars ágætt bara. Átti meira að segja fylgja með eftirréttur í kaupbæti - bolla frá í gær. En æi - nei takk - það versta sem ég smakka (eða með því versta) eru gamlar rjómabollur. Hvort sem bökurum eða seljendum líkar betur eða verr - þá verða þeir að henda afgöngunum í lok bolludags - eða frysta til næsta árs ... hmmmm. Í fyrra fór ég með Arnheiði og fleiri stelpum í bæinn og fylgdi þeim í humáttina upp Laugaveginn í söngnammiferð þeirra. Þær fóru, eins og fleiri hópar, inn í bakarí á Laugaveginum og vildu syngja þar. Þau voru boðin velkomin - og boðin bolla að söng loknum. Allar ruslatunnur í kringum bakaríið voru fullar af bollum. Hvernig dettur fólki svona í hug? En þarf að halda áfram með smjörið. Farið að síga langt á seinni hlutann með blessuðu ritgerðina mína.

Helgarfrí

Taka tvö - Var búin að skrifa færslu en gleymdi að vista. Arg.

Greinilega orðin þörf á helgarfrí. Búin að vera í góðri törn í vikunni í ba-ritgerðinni en vantar enn nokkur dagsverk í hana til að fullklára. Fékk reyndar að vita í fyrradag að skilafresturinn væri löngu liðinn - hefði verið til 3. janúar og þær upplýsingar sem ég hefði séð á heimasíðu nemendaskrár væru rangar og hefðu átt að vera farnar út. Jæja en ég var í góðri trú og maður getur ekki staðið í því að hringja út og suður til að sannreyna allar upplýsingar sem eru á netinu. Til hvers eru upplýsingar settar út á vefinn ef ekki til að spara starfsfólk við slíka upplýsingamiðlun?

En jæja - ég tek mér frí um helgina og mæti svo fílefld í býtið á mánudagsmorgun út í bókhlöðu. Nýti mér allan opnunartímann næstu viku þó ég verði farin að dotta ofan í lyklaborðið eins og aðrir kvöldgestir.

Heima í dag

Eftir góða törn er smá törn í hlé. Kristrún er búin að vera kvefuð undanfarna daga og hóstinn var mjög ljótur í gærkvöldi. Hún fær því að vera í fríi í dag og ég skipulegg lokatörnina við ritgerðina. Ég hélt hún yrði róleg með pleimódótið en það er öðru nær. Hún hefur lítið séð af mér undanfarna daga og krefst nú allrar athygli. Reyndar var hún heillengi áðan að klæða sig upp á til að komast í snjóinn úti á svölum en var þar ekki nema í 25 sekúndur. Svo dundaði hún aðeins með landakort yfir Austurríki - mjög skrýtið kort - öll þessi strik út um allt á kortinu - Eru vegirnir í Austurríki gulir og rauðir? Hmmmm. Skrýtnir vegir þar. Svo hlustum við á geisladiskasafnið sem hún fékk í afmælisgjöf - fimm geisladiskar með alls konar lögum. Hana langar reyndar bara að hlusta á Póstinn Pál en hann er ekki enn kominn fram, enda við bara á diski tvö ennþá. En við höfum daginn fyrir okkur.

Verst hvað það er langt til þín, Jóhanna. Ég vildi gjarnan vera kominn á laugarbakkann núna í hitanum. Bestu kveðjur frá okkur.

Lokatörnin í ritgerðinni

Sit nú á bókhlöðunni myrkranna á milli - hef frest til 9. febrúar til að klára þessa ritgerð og skila henni þá. Sit oft til tíu á kvöldin en þá er öllum hent út - með nokkrum aðvörunum áður. Lokaaðvörunin er í tóninum "Þú skalt bara telja þegar ég hendi þeim út" - er það ekki úr Roy Rogers lagi Stuðmanna frá því í eldgamla?